Er zijn veel theoriën over juist paardrijden en paarden trainen. Soms heb ik de ambitie om alle boeken na te spitten, op zoek naar het antwoord op de vraag hoe het paardrijden en paarden trainen nou écht moet. Veel theorie die ik lees of te horen krijg, is verhelderend. Maar hoe het paardrijden nou écht moet en hoe je daar naar toe moet werken, is niet als simpel leesbaar antwoord te vinden. Maar dat is helemaal niet erg! Tijdens lessen en trainingen met paarden heb ik veel verschillende aspecten van paardrijden, paardentraining  en les geven ervaren. Ik had vaak van die momenten dat ik dacht het helemaal te kunnen. Later bleek dat ik toch nog veel te leren had.
 
Soms kwam het in een les voor, dat ik niet goed begreep waar de instructeur het over had. Bij een theorie hoort soms een bepaald gevoel of achtergrond, dat je op een bepaald moment nog niet helemaal kan vatten. Zo was ik braaf instructies aan het opvolgen tijdens een week klassieke dressuur, maar op een gegeven moment snapte ik er helemaal niets meer van. Het ging om een oefening op de A-C lijn ter voorbereiding op de travers. Ik had zoveel nieuws geleerd dat ik deze oefening koppelde aan vorige oefingen en totaal wat anders deed dan de instructeur had bedacht. Bovendien snapte ik toen niet dat de oefening een voorbereiding op travers was.
 
Later (zonder de instructeur) ging ineens het lampje branden: ‘O, dát was de bedoeling!’. In alle rust heb ik zelf de oefening toegepast en dat ging ontzettend fijn. Ik had zelf de stappen gezet die nodig waren om die oefening te vatten en zo kon ik het ineens prima uitvoeren. En zo is het wel met meer tips en adviezen gegaan. Pas als je ze eigenlijk (deels) zelf ontdekt, kun je ze volledig en goed integreren. Dan herinner je je ineens de stem van je instructeur. Ik leer nog steeds ‘nieuwe dingen’ die me al maanden geleden verteld zijn.
 
Is les en theorie dan eigenlijk overbodig? Echt niet!  Je eigen ontdekkingen worden altijd gevormd door je omgeving: paard, instructeur, discipline, boeken, enzovoorts. Overal kun je wat van leren, maar je bent zelf degene die het integreert binnen jouw manier van doen en laten met paarden. Soms kom je er pas later achter dat een les toch best wel zinnig was. Als instructeur is het ook goed om niet teveel informatie tegelijkertijd te geven en de leerling de kans te geven nieuwe ervaringen te verwerken. Ook is het mooi om mensen zelf te laten ontdekken hoe ze iets kunnen verbeteren door ze alleen de juiste richting op te sturen en te vragen wat ze daar kunnen. Maar ook dat moet de instructeur zelf ontdekken.
 
Daarom: als alles zou worden voorgekauwd, krijg je nooit de smaak te pakken!
 

​10 seconden de tijd nemen tussen je activiteiten door; dat was de opdracht die ik kreeg tijdens een cursusavond praktische filosofie. Deze week heb ik dat uitgevoerd en ik verbaas mij erover wat het doet. Het is alsof ik niet langer deelnemer ben die wordt meegezogen in werkzaamheden die ik zelf gepland heb. Met veel meer rust, overzicht en concentratie voer ik mijn plannen uit. 
 
Ik bedacht mij een vergelijking: stel je voor je gaat heel hard rondjes rennen in een kleine cirkel of om je as en je probeert daarna rechtuit te lopen naar een bepaald doel dat 5 meter verderop ligt. De kans is groot dat je niet recht op je doel af kunt lopen omdat je nog tolt van wat je eerder gedaan hebt. Zo is het ook een beetje met de drukte en stress van het alsmaar doorgaan. Wanneer je geen rust neemt om vanuit een neutrale positie te beginnen, kun je niet efficiënt op je doel af.
 
Pauze tussen activiteiten is iets wat in centered riding ook terugkomt. Wanneer je een oefening of wending in wil zetten keer je eerst terug naar je neutrale basis. Voor mij is dat (na jaren centered riding) het centrum met een juiste ademhaling, bouwblokken en zachte ogen. Van daaruit zet je de oefening in, heel bewust en gecentreerd. Aarden en centreren heet dat in de centered riding. 
 
Met paarden en honden heb ik gemerkt dat het enorm effectief is. Ik heb tijdens het paardrijden wel eens het idee gehad dat ik steeds achter de feiten aanliep. De wendingen voelden alsof het paard begon en ik te laat was met reageren zodat de oefeningen hakkelig en stug verliepen. Toen ben ik het aarden en centreren voor iedere actie gaan toepassen en de hulpen en uitvoering werden één geheel. Ook met honden werkt het aarden en centreren heel goed. Honden nemen de rust van hun baasje dan vaak over. Andersom heb je het vast weleens gemerkt: hoe meer haast je hebt, hoe 'vervelender' de hond. 
 
En zo gaat het in het dagelijks leven ook: wanneer je de rust en tijd neemt, bevindt je je als het ware op één lijn met je doel(en). Je hebt daarnaast genoeg overzicht om het eventueel aan te passen wanneer zich een betere mogelijkheid voordoet of het doel zich verplaatst.
 
Dus wanneer je klaar bent met het lezen van deze tekst, stop even met het alsmaar doorgaan en doe 10 seconden niets.
 
Nu.