Leerprocessen: als alles zou worden voorgekauwd, krijg je nooit de smaak te pakken!

Er zijn veel theoriën over juist paardrijden en paarden trainen. Soms heb ik de ambitie om alle boeken na te spitten, op zoek naar het antwoord op de vraag hoe het paardrijden en paarden trainen nou écht moet. Veel theorie die ik lees of te horen krijg, is verhelderend. Maar hoe het paardrijden nou écht moet en hoe je daar naar toe moet werken, is niet als simpel leesbaar antwoord te vinden. Maar dat is helemaal niet erg! Tijdens lessen en trainingen met paarden heb ik veel verschillende aspecten van paardrijden, paardentraining  en les geven ervaren. Ik had vaak van die momenten dat ik dacht het helemaal te kunnen. Later bleek dat ik toch nog veel te leren had.
 
Soms kwam het in een les voor, dat ik niet goed begreep waar de instructeur het over had. Bij een theorie hoort soms een bepaald gevoel of achtergrond, dat je op een bepaald moment nog niet helemaal kan vatten. Zo was ik braaf instructies aan het opvolgen tijdens een week klassieke dressuur, maar op een gegeven moment snapte ik er helemaal niets meer van. Het ging om een oefening op de A-C lijn ter voorbereiding op de travers. Ik had zoveel nieuws geleerd dat ik deze oefening koppelde aan vorige oefingen en totaal wat anders deed dan de instructeur had bedacht. Bovendien snapte ik toen niet dat de oefening een voorbereiding op travers was.
 
Later (zonder de instructeur) ging ineens het lampje branden: ‘O, dát was de bedoeling!’. In alle rust heb ik zelf de oefening toegepast en dat ging ontzettend fijn. Ik had zelf de stappen gezet die nodig waren om die oefening te vatten en zo kon ik het ineens prima uitvoeren. En zo is het wel met meer tips en adviezen gegaan. Pas als je ze eigenlijk (deels) zelf ontdekt, kun je ze volledig en goed integreren. Dan herinner je je ineens de stem van je instructeur. Ik leer nog steeds ‘nieuwe dingen’ die me al maanden geleden verteld zijn.
 
Is les en theorie dan eigenlijk overbodig? Echt niet!  Je eigen ontdekkingen worden altijd gevormd door je omgeving: paard, instructeur, discipline, boeken, enzovoorts. Overal kun je wat van leren, maar je bent zelf degene die het integreert binnen jouw manier van doen en laten met paarden. Soms kom je er pas later achter dat een les toch best wel zinnig was. Als instructeur is het ook goed om niet teveel informatie tegelijkertijd te geven en de leerling de kans te geven nieuwe ervaringen te verwerken. Ook is het mooi om mensen zelf te laten ontdekken hoe ze iets kunnen verbeteren door ze alleen de juiste richting op te sturen en te vragen wat ze daar kunnen. Maar ook dat moet de instructeur zelf ontdekken.
 
Daarom: als alles zou worden voorgekauwd, krijg je nooit de smaak te pakken!